Koning van niets

Gepubliceerd op 25 januari 2024 om 22:42

 

Geprobeerd heb ik het, echt oprecht geprobeerd.

Leven zonder hart.

Het ging haast als vanzelf, ik hoefde er niet eens veel moeite voor te doen. Ik wist ook niet beter, geen weet van wat leven met bezieling was.

Je ziel, zo'n ongrijpbaar fenomeen. Ik las er wel eens iets over, of het fabels, mythes waren of op waarheid berustte? Wie zal het zeggen! Achter elke waarheid zit een grotere waarheid zei een wijze ziel mij eens. 

Die ziel bleef dus toch maar roepen, bleef aanwezig in dat hart dat maar een beetje rondhuppelde van hot naar her.

Een specifiek verhaal over de ziel bleef mij altijd wel bij. Het betrof een arts die onderzoek deed naar de ziel als mensen net hun aardse lichaam achter zich hadden gelaten. Deze mensen, in hun laatste fase, net voor het sterven en de laatste adem uitblazen, die woog hij.  En nadat ze daadwerkelijk gestorven waren woog hij ze nog een keer. Het verschil tussen het wegen voor en na de dood bleek bij ieder persoon hetzelfde te zijn. Een verschil van 21 gram was meetbaar, ongeacht man, vrouw, huidskleur, gewicht, afkomst of leeftijd. Het bleef exact 21 gram. Hij verklaarde in zijn onderzoek dat de ziel dus een meetbare waarde van 21 gram had, zonder enige uitzondering.

Ik vond dat destijds uitermate fascinerend om te lezen, of dat verhaal nu op fictie was berust of niet. 

Tussen wetenschap en spiritualiteit kan geen groter verschil zitten, ik laat deze waarheid dan ook in het midden. Niet alles hoeft gekend of beantwoord. Een hoopvolle gedachte vind ik het zeer zeker wel.

Een ziel, oud of jong, doorleefd of nog pril. Het blijft een zaak van het hart. zeker niet van het hoofd.

Terug naar dat hart. Het liep wat deukjes op onderweg, niet gevrijwaard van enig hartzeer. En soms kreeg het rake klappen, die werden dan vakkundig ondervangen met de nodige verdoving. 

De automatische piloot diende zich aan en dat hart liep haast als vanzelf. Af en toe een beetje smeren, wat vreugdevolle momentjes fabriceren en het kon er weer een poosje tegenaan. De scheuren werden op een gegeven moment toch echt wel wat groter en zichtbaarder. Dat oplappen werkte voor geen meter meer, er viel uiteindelijk weinig meer recht te breien aan de die hele motor. Volledig in de soep gelopen, dat was de conclusie.

 

Wordt vervolgd..............


Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.